കരിയില

കാലന്തരത്തില്‍ കിളിര്‍ത്തു
കാലഭേതങ്ങളില്‍താന്‍ വളര്‍ന്നു
കാറ്റത്തുകൊഴിയാതെ കാലം
കാത്തന്നു കൈകളില്‍താങ്ങി.
കാലാളുവന്നങ്ങുവെട്ടി 
കാലപുരിക്കങ്ങയച്ചു.
കാറ്റീകഥയേറ്റുപാടി
കാലന്‍ കാലമേതാണെന്നറിഞ്ഞു
കല്‍ക്കി കലികാലയവതാരമായി
കലിയുഗവാതില്‍ തുറന്നു, കല്‍ക്കി
കപടാവതാരങ്ങളെക്കണ്ടു ഞെട്ടി
കാലൊന്നുമുന്‍പോട്ടുവെക്കാന്‍
കഴിയാതെ കല്‍ക്കിയൊവെംബി
കാ‍ലന്റെ സന്നിധേവന്നൂ
കാലന്‍ കരിബോത്തുമേലെ
കലിയുഗംതീര്‍ക്കുവാന്‍ വന്നു 
കാത്തില്ല കൈകളില്‍ കാലം.
കരിയിലയായിവീണിതാ മണ്ണില്‍
കത്തിയമര്‍ന്നൊരാജീവന്‍ 
കരിയായി മണ്ണില്‍ ലയിച്ചു..

1 Comment:

  1. Esahaque Eswaramangalam said...
    പ്രിയ ആല്‍ബിന്‍, ബ്ലോഗ്‌ കണ്ടു നല്ല ഡിസൈന്‍, മനോഹരം ആയിരിക്കുന്നു..വ്യക്തി പരമമായി കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ പ്രൊഫൈല്‍ സഹായിച്ചു...ഇനി പറയുന്ന കാര്യം ആല്‍ബിന്‍ കള്ളമാണ് എന്ന് കരുതും, പക്ഷെ പറയുന്നത് സത്യമാണ് കേട്ടോ, അതായത്, കവിതകള്‍ ,അതും ഇത്രയും ആന്തരീകാ അര്‍ഥം ഉള്ളത് മനസ്സിലാക്കാന്‍ മാത്രം ഞാന്‍ വളര്‍ന്നിട്ടില്ല, (വിശ്വസിച്ചാലും ഇല്ലങ്കിലും ; എന്റെ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റു വിദ്യാഭ്യാസം ഏഴാം ക്ലാസ്സ് ആണ് കേട്ടോ..)അതിനാല്‍ എന്തെങ്കിലും അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാല്‍ അത് ചിലപ്പോള്‍ തെറ്റായി പോകാം..അതിനാല്‍ ക്ഷമിക്കുക...

    തുടരട്ടെ, ആ തൂലികയില്‍ നിന്ന് ഇനിയും നല്ല വരികള്‍....

    സ്നേഹാശംസകളോടെ
    എല്ലാവരുടെയും

    ഇസഹാഖ് ഈശ്വരമംഗലം.

Post a Comment



Newer Post Older Post Home

Blogger Template by Blogcrowds