ഇതുവരെയും ഞങ്ങള് താണ്ടിയത്
ഒരേവഴികളായിരുന്നു .
തറവാടും ഒരേഗര്ഭപാത്രമായിരുന്നു.
ധമനികളിലൂടെയോടിയിരുന്ന
രക്തവര്ണ്ണവും ചുവപ്പായിരുന്നു.
അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ പെരുവഴിയിലെവിടെയോ-
'കറുത്തചോരവാര്ന്ന' ഹൃദയവുമായി പിടയുമ്പോള്
ഞാന് കേട്ടതിതുമാത്രം -
" ഈ ജിവിതതിരക്കിന്വഴിയില്
നീയെനിക്കു വെറുമപരിചിതന്മാത്രം".
Labels: കവിത
4 Comments:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
pls remove word verification