പലനീര്‍കണങ്ങള്‍തന്‍
ഇഴചേര്‍ന്നുകഴിയുമ്പോള്‍
പ്രകൃതിയുടെ കണ്‍കള്‍
ജലാര്‍ദ്രമായ്മാറിടും.
ജലകണികയിഴചേര്‍ന്നു
മഴയായിമാറിടും.
മഴമണികളീഴചേര്‍ന്നു
കാട്ടരുവിയായിടും.
കാട്ടരുവിയിഴചേര്‍ന്നു
പുഴയായിമാറിടും.
പിന്നെ,
കടലമ്മമടിനോക്കി
യോടിത്തുടങ്ങിടും
ഒടുവിലാനെഞ്ചില്‍
ലയിച്ചുതീരുംവരെ.
പ്രകൃതിയുടെ രോദനം
മഴയായിമാറിടും
പക്ഷെ,
കാട്ടരുവി കരയില്ല
കളകളംപാടി
കരച്ചില്‍ മറച്ചിടും.
കരളിന്റെയുള്ളിലായ്
കരയുമീഞാനും
കൂരിരിള്‍തീര്‍ക്കും
മറവതിന്‍പിന്നിലായ്.
കരളുപിടഞ്ഞാലും
ജീവന്‍ വെടിഞ്ഞാലും
കരളിന്റെയുള്ളിലെന്‍
കുഞ്ഞനുജതിനീ
കരയാതിരിക്കാന്‍
കരഞ്ഞിടാമോരുജന്മം
കണ്ണുനീര്‍വാര്‍ക്കാതെ.
കാലവും കാലാളും
കാപട്യംമായാലും ,
കരളിന്റെയുള്ളിലെന്‍
കുഞ്ഞനുജത്തി നീ.
നീയെന്റെ കരളിന്റെ
യുള്ളീലായുണ്ടാകു-
മെന്‍ജീവനോടിയൊടുവിലീ
ജീവിത(മരണ)കടലിന്റെ
യുള്ളില്‍ ലയിച്ചുതീരുംവരെ
Labels: കവിത
നന്ദി .. നിങ്ങളുടെപ്രൊത്സാഹനങ്ങളാണ് എന്നെ ഇനിയും എഴുതാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്...
ഓര്‍മ്മത്തൂവല്‍ വായിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞതില്‍ വളരെ സന്തോഷം. തുടര്‍ന്നും അഭിപ്രയങ്ങള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു ..
നന്ദി..
വളരെ സന്തോഷം വായിച്ചു എന്നറിഞ്ഞതില്‍
തുടര്‍ന്നും വായിക്കുമല്ലോ..
ഓരായിരം നന്ദി
നന്ദി ..
തുടര്‍ന്നും അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അറിയിക്കുക