ഇക്കാലമത്രയും മുന്കാഴ്ചയില്ലാതെ
പിന്നോട്ടുമാത്രംനടന്ന പൂഴിയുടെവഴികള്.
ചിരിച്ചുകൊണ്ടുനീതീര്ത്ത,
തലകൂര്പ്പിച്ചുകമഴ്ത്തിവച്ച ചതിയുടെകൂനകള് !.
വിഷംനിറച്ചകാപട്യത്തിന്മായാലോകം.
നൈമിഷികതപൂത്തുലയുന്നകള്ളിമുള്ക്കാട്.
ഹേ മനുഷ്യാ,നീവെറുമൊരുകുഴിയാന .
നിനക്കിനിയെങ്കിലുമൊരു പൂത്തുമ്പിയാകാമോ ?
നേര്കാഴ്ചയുള്ള പൂത്തുമ്പിയായി, ഒരുനിമിഷമെങ്കിലും?
Labels: കവിത
1 Comment:
-
- Umesh Pilicode said...
June 30, 2011 at 10:40 AMlike...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
